चारोळ्या बिरोळ्या-३२-पाऊस

चारोळ्या बिरोळ्या-३२
■■ पाऊस ■■

मेघराजाच्या प्रेमाला
येते जेव्हा भरती
हिरवीगार सजते
अखंडित ही धरती
■
पावसाचे अन धरतीचे
घट्ट किती नाते
धुव्वाधार बरसे तो
ती धरी हृदयाते
■
पाऊस तो बरसणारा
कधी बेधुंद कधी शांत
कधी लहर वाऱ्याची
कधी उत्साह सर्वांगात
■
आर्त झालेल्या धरेला
सांगा कोणी शांत केले
कुणी पाऊस म्हणे त्याला
कुणी जीवन नाव दिले
■
काल एक थेंब
पडला धरणीवर
शहारली धरती अन
डोळे लागले अंबरावर
■
किती युगांचा ऋणानुबंध
झाला ना कधी कमी
येता हा 'सात' जून
त्याची बरसण्याची हमी
■
तिने पाहिले स्वप्न वेडे
त्याच्या लवकर येण्याचे
त्यानेही मग ठरवले
तिला थोडे छळायचे
■
काल उन्हाळा गेला
कुणी महिमा न गाईला
चाहूल नुसती पावसाची
कसा मनात राहिला
■
आर्ततेच्या उरातूनच
फुटतात धुमारे प्रीतीचे
म्हणूनच होते गाणे
धरती अन पावसाचे
■
का कधी तो राहिला
अन डोळ्यांतून वाहिला
मनीचा भाव वेडा
पावसापरी साहिला
■
न बोलता तिला कळाली
त्याच्या प्रेमाची भाषा
मृदगंध पसरला चहूकडे
सांगत धरतीची मनीषा
■
नाही सतावणे, नाही बतावते
ती तर चाल प्रेमाची
नाही समजणार कुणा कधी ही
प्रीत धरती पावसाची
■
नको अलंकार नको दागिने
काही ओले थेंब दे
नको विरह, नको दुरावे
पर्जन्याचे देणे दे
■
तप्त जळाली तुझ्या आठवणीत
तिला जलाचे दान दे
बळीराजाने तुज नभी शोधिले
जगण्याचे त्यास साधन दे
■
वीज बिचारी उगाच तळपे
धरती-पावसाच्या मिलनाने
ढगांचे ढोल वाजत सुटले
सहन ते न झाल्याने
■
विजेने मग राग काढला
झाडावर कधी माणसांवर
नाही बघितले पडताना
जातो कोण सरणांवर
© राजेश खाकरे
मो.७८७५४३८४९४
rajesh.khakre@gmail.com