बालकविता: उंदीरमामाची माढी

एकदा उंदीर मामाने बांधली एक माढी
माढी त्याची बघायला जमा झाली वाडी

ससा आला,कासव आला,चिमणीही आली
उंदीरमामाच्या माढीवरती मोठी गर्दी झाली

प्रत्येकाच्या तोंडात होता एकच बोलबाला
उंदीरमामा आता म्हणे खूप मोठा झाला

तिथे मोठ्या सिंहासनावर उंदीरमामा बसले
येणाऱ्यास नमस्कार करत स्मित स्मित हसले

थोड्या वेळाने तिथे मांजर मावशी आली
उंदीरमामाची भीतीने चुळबुळ सुरू झाली

टुणकून उडी मारुन उंदीरमामा पळाले
हसता हसता सर्वांना गुज त्याचे कळाले
© राजेश खाकरे
rajesh.khakre@gmail.com

No comments:

Post a Comment

आपण फक्त बोलून मोकळं व्हायचं

त्यांना आयुष्यभर झुलत झुलत ठेवायचं आपण फक्त बोलून मोकळं व्हायचं || धृ || ते जीव जाळत उपोषण करत बसले हक्काचे पाहिजे ते त्यांना नाही भेटले ...