जीवन

जीवन

जीवन किती सोपं
किती असतं अवघड
म्हटलं तर खेळ
न सुटणारं कोडं

हवे सर्वांनाच
जीवनामध्ये सुख
कधी असते छाया
किंवा नुसतीच धूप

ओझे एक अनामिक
डोईवरती सदैव
जाताना निघून
एकटा फक्त जीव

आशा आकांक्षा
मनात भरलेल्या
पूर्ण करता करता
मागेच उरलेल्या

किती जगून गेलेत
किती मरून गेलेत
जीवनाचे रहस्य
कुणा कळून आले

पोटासाठी लागतात
दोन घास जगायला
छोटासा निवारा
वस्त्र अंग झाकायला

जीवनात हवे हवे
कधी ते सुटत नाही
काय खरे हवे
ते कळत नाही

जीवन म्हणजे असे
मृगजळाचा खेळ
धावून धावून फक्त
उर फुटायची वेळ

जीवन म्हणजे देवाची
असते अनमोल भेट
काही असे काही तसे
सुखदुःखाची समेट
© राजेश खाकरे
rajesh.khakre@gmail.com

No comments:

Post a Comment

आपण फक्त बोलून मोकळं व्हायचं

त्यांना आयुष्यभर झुलत झुलत ठेवायचं आपण फक्त बोलून मोकळं व्हायचं || धृ || ते जीव जाळत उपोषण करत बसले हक्काचे पाहिजे ते त्यांना नाही भेटले ...